Lebiodka pospolita.
Lebiodka pospolita (Origanum vulgare), oregano zwana także dzikim majerankiem.
Lecznicze właściwości lebiodki były znane już za czasów Hipokratesa i Arystotelesa.
Lebiodka to bylina dorastająca do 80 cm. Dziko występuje w Europie, Azji i Afryce Północnej .
Jej ziele jest bogate w olejek eteryczny (2-3%, rzadko 4%), w którym przeważają: tymol, karwakrol, limonen, fenol, terpinen, ocymen i inne.
Zawiera także fenolokwasy, flawonoidy, fitosterole i garbniki.
Olejek lebiodkowy ma właściwości przeciwgrzybicze, przeciwpasożytnicze, przeciwbakteryjne, wyksztuśne, moczopędne i rozgrzewające. Pobudza wydzielanie żółci i rozkurcza mięśnie gładkie przewodu pokarmowego.
Preparaty lebiodki są stosowane jako środki pobudzające trawienie, kojące nerwy, żółciopędne, pobudzające laktację oraz regulujące miesiączkowanie. Lebiodka jest podawana przy przeziębieniu, chorobach zakaźnych, reumatyzmie, kamicy żółciowej, zapaleniu oskrzeli i gardła, zapaleniu zatok i kaszlu.
Hamuje wzdęcia i nieżyt żołądka oraz jelit.
Warto więc sięgać po tę roślinę nie tylko w razie choroby, ale po to, aby jej uniknąć.
To właśnie aromat lebiodki czuć w powietrzu obok każdej szanującej się pizzerii.
lebiodka pospolita – autorka Agnieszka / Aga Radzi
