Podagrycznik – jadalny chwast, niechciany w ogródku.

Jest byliną rozpowszechniona w całej Europie i Ameryce Północnej. W Polsce rośnie masowo w wilgotnych miejscach, w cienistych lasach liściastych, zaroślach, na łąkach i przy drogach, głównie jako uporczywy chwast ogrodowy.

Roślina kwitnie od czerwca do sierpnia. Podagrycznik ma specyficzny, słaby zapach, przypominający marchew.

Surowcem są liście podagrycznika, rzadziej używane są korzenie i kłącza. Na wiosnę je się młode listki podagrycznika jako sałatę w połączeniu np. z liśćmi mniszka, czosnku niedźwiedziego, pokrzywy, jarmużu, lub przygotowane podobnie jak szpinak, a także jako składnik wiosennej zupy.

Roślina zawiera flawonoidy, związki kumarynowe, kwasy chlorogenowy i kawowy,witaminę C (60 mg/100g), poza tym składniki mineralne (żelazo,miedź,mangan,tytan,bor,wapń i potas).
Ma działanie regenerujące organizm, odtruwające, moczopędne, przeciwreumatyczne, zwłaszcza przeciw podagrze – obniża podwyższone wartości kwasu moczowego we krwi i uśmierza ostrzegawczy ból tym powodowany.

Pomocny przy ukąszeniu owadów, wystarczy zrobić okład z rozgniecionego listka podagrycznika.

Przepis na bardzo zdrową sałatkę z użyciem młodych listków podagrycznika znajdziesz na moim blogu Aga Radzi.

Jeśli nie masz czasu lub możliwości czytać to zapraszam do odsłuchania podcastu.