Wierzbówka kiprzyca – krótko o zastosowaniu
W ramach kursu zielarz-fitoterapeuta, który zaczęłam po kursie aromaterapii klinicznej, miałam za zadanie przygotować foto-zielnik i opisać krótko właściwości oraz zastosowanie kilku wybranych roślin. Chciałabym Wam dzisiaj pokazać jeden z tych opisów. Dziś będzie naprawdę krótko, a następnym razem nieco dłużej o innej pięknej roślinie o różowych kwiatach 😉
Wierzbownica lub wierzbówka kiprzyca – charakterystyka
Wierzbownica kiprzyca (Epilobium angustifolium L.)
rodzina: Onagraceae – Wiesiołkowate
rząd: Myrtales – Mirtowce
Cechy charakterystyczne: osiąga średnio 50-200 cm wzrostu. Liście wąskie, podłużne, przypominające liście wierzby, skąd polska nazwa. Kwiaty różowe, zebrane w stożkowate grona.
Występowanie: roślina pospolita, ruderalna.
Zastosowanie: roślina jadalna (liście i młode pędy jadane jako warzywa, napary z liści – iwan czaj) i roślina lecznicza.
Wierzbówka w fitoterapii
Wierzbówka zawiera m.in.: kwas ursolowy, beta-sitosterole, stigmasterole, taniny, fitoncydy (oenotheiny – oenothein A, B), kwercetynę (glikozyd), taniny, kwas oleinowy, stearynowy, palmitynowy, mirystynowy linolenowy i linolowy, laurowy, kampesterol. Szczególne znaczenie przypisuje się flawonoidom oraz taninom.
Surowcem jest ziele (świeże kwitnące lub suszone), czyli część nadziemna rośliny, z którego można przygotować wyciągi wodne lub alkoholowe.
Wyciągi mają szerokie spektrum zastosowania. Działają przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybowo, przeciwzapalnie, przeciwalergicznie, przeciwbólowo, przeciwwysiękowo, antyoksydacyjnie, antynowotworowo, przeciwstarzeniowo, a także uspokajająco, antyandrogennie, immunomodulująco i regulująco na naskórek.
Wierzbówka i jej preparaty mogą mieć zastosowanie w chorobach skóry jak łuszczyca, trądzik, AZS, ŁZS oraz łojotok, łupież i rany, a także w chorobach autoimmunologicznych, chorobach układu moczowego i płciowego na tle hormonalnym.
Tradycyjne zastosowanie naparów obejmuje: bóle migrenowe, bezsenność, anemię oraz infekcje jak grypa, a także stany zapalne jamy ustnej i gardła. Ponadto mogą mieć korzystne działanie w chorobach układu trawiennego (wrzody, stany zapalne, kolka, biegunka).
Roślina jest coraz bardziej popularna, wręcz modna, w ostatnich latach, mimo że ma relatywnie krótką udokumentowaną historię zastosowania leczniczego – głównie wiek XVIII, XIX i XX w zakresie chorób skóry oraz układu trawiennego.
Polecam też obejrzeć film prof. Łukasza Łuczaja na temat wierzbówki., który zainspirował mnie do włączenia tej rośliny do zielnika. Potwierdzam, w Wielkiej Brytanii jest jej mnóstwo 🙂
Bibliografia
Łuczaj, Ł. (2004) Dzikie rośliny jadalne Polski
Rytkowski, L. (2004) Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, wyd. 2
Schepetkin, I. A .et al. (2016) Therapeutic Potential of Polyphenols from Epilobium Angustifolium (Fireweed), w: Phytotherapy research
Sõukand, R. et al. (2020 Inventing a herbal tradition: The complex roots of the current popularity of Epilobium angustifolium in Eastern Europe, w: Journal of ethnopharmacology
Wierzbownica i wierzbówka – Epilobium L. et Chamaenerion Adans. (rodzina Oenotheraceae sive potius Onagraceae – wiesiołkowate) Właściwości lecznicze, preparaty, zastosowanie, dawkowanie, Łuskiewnik, dostęp 21/08/2020
Wierzbówka – grafika, informacje o źródle i licencji, dostęp 21/08/2020
