Kokoryczka wonna to zielone, najczęściej leśne zioło. Wczesną wiosną zachwyca nas pióropuszem zwiniętych liści, które układają się wzdłuż zwisającej łodygi.

Polygonatum odaratum rośnie na wilgotnych, lekko zacienionych terenach, łatwo się przyjmuje, można ją rozmnażać poprzez podzielenie korzenia. I jeśli zechcecie to zrobić, to spotkacie niespodziankę, bo kokoryczka ma piękny korzeń. Widnieją na nim zrosty,  które ludziom w dawnych czasach przywiodły na myśl oznakowanie pieczęcią przez samego króla Salomona. Dawniej używano korzenia kokoryczki do leczenia siniaków, zerwanych ścięgien oraz rozjaśniania plam, piegów na twarzy. John Parkinson, brytyjski aptekarz wydał w 1640 r publikację,  w której wspomniał o kokoryczce i jej używaniu przez kobiety Renesansu dla zachowania urody.

Możecie skorzystać ze związków korzenia kokoryczki i zrobić z niej tonik, ale nie wykopuj wielu kokoryczek, niech zostaną dla piękna lasu. A jeśli uda ci się ją spotkać w czasie kwitnienia, koniecznie powąchaj. Słodki zapach roślinki zauważono dawno temu, stąd też w nazwie łacińskiej pojawia się słowo – odoratum.

Przepis na tonik i więcej ciekawych informacji o kokoryczce znajdziesz w artykule tutaj.

Małgosia

Ziołowa wyspa